മഷി

എന്‍റെ പേനയില്‍ മഷിയില്ല
മേശയ്ക്കുമുകളില്‍ ജനാലയ്ക്കരികില്‍
വരണ്ടിരിക്കുന്നെന്‍ മഷിക്കുപ്പി
എന്‍റെ പേനയില്‍ മഷിയില്ല

എന്റെ തലയില്‍ പക്ഷേ തീയാണ്
പുകഞ്ഞുപൊങ്ങുന്ന, എരിച്ചടക്കുന്ന
ഉയിർ തിളയ്ക്കുന്ന തീയ്
എന്‍റെ പേനയില്‍ മഷിയില്ല


പൊള്ളുമെന്‍ സിരകളിലൂടൊഴുകിപ്പടരുന്നു
കടുംലഹരിപോലെ ഒരു കവിത
വരണ്ട പേനയിൽ മഷിയായ്  നിറയുന്നു
എന്റെ സിരകളിലൊഴുകും കവിത...
ശിരസ്സിൽ തിളച്ച കവിത...

ഇരുമ്പാണി

ദേവാലയം കൊള്ളയടിക്കപ്പെട്ടു.

ഹേമദണ്ഡങ്ങളാൽ ശകലിതമായ
പീഡിതരൂപം തറച്ച സ്വർണക്കുരിശ്
സ്വർണ്ണക്കാസ സക്രാരി
പലതരം ഒച്ചകളിൽ കലമ്പുന്ന നേർച്ചപ്പെട്ടി -
അങ്ങിനെ, അൾത്താരയിൽ ശ്രീയേശുദേവൻറെ
ഇടവും വലവും ഉണ്ടായിരുന്നതെല്ലാം
എല്ലാം - രണ്ടു കള്ളന്മാർ കൊണ്ടുപോയി

അൾത്താരയ്ക്കുമുന്നിലെ നിസ്വാർത്ഥമാം
ഏകാന്ത ധ്യാനങ്ങളാൽ നിറവാർന്നവളായ
മക്കളില്ലാത്ത മറിയചേടത്തിയുടെ മിഴികൾ
കർത്താവിനെ സ്വർണക്കുരിശിൽനിന്നും മോചിപ്പിക്കാനായി
കള്ളന്മാർ പറിച്ചെറിഞ്ഞ ഇരുമ്പാണികൾ നോക്കി
തകർന്ന ക്രൂശിതരൂപം നോക്കി
ഇങ്ങനെ നിറയുന്നതു കേട്ടു -

"എന്റെ മോനേ, നിനക്കിപ്പോഴും നോവുന്നുണ്ടോ...."

ഇരുമ്പാണിത്തുമ്പുകളിൽ നിണം പൊടിയുന്നത്
അവൾ കാണുന്നുണ്ടത്രേ....

എന്റെ പ്രണയം

എന്റെ പ്രണയം നീയെന്തു ചെയ്തു
നാം കണ്ട കനവുകൾ

ഞാൻ തന്ന പൂവുകൾ 

ചെന്നിറമാർന്ന തുടുത്ത നിൻ ചുണ്ടിൽ

എൻ ദന്തമാഴ്ന്നു തിണർത്തൊരാ പാടുകൾ....

എന്റെ കവിതകൾ നീയെന്തു ചെയ്തു 

നിന്നുഷ്ണമേറ്റു തിളച്ചൊരെൻ ചോരയെൻ

മഷിതണ്ടിലൂറ്റി ഞാൻ എഴുതിയ കവിതകൾ

എന്റെ കവിതകൾ നീയെന്തു ചെയ്തു.....

നിലാവിൽ കടൽ

നിലാവിൽ കടൽ

 

നിലാവിൽ കടലൊരു മനസ്സുപോലെ
പ്രണയവും പ്രളയവും ഉള്ളിലൊതുക്കി

കരളിലെ കുരുപോലെ നൊന്തുവിങ്ങി

സാന്ദ്രനീലമായ് സുഷുപ്തി

നിലാവിൽ മനസ്സൊരു കടലുപോലെ
നിലാവിൽ കടലൊരു മനസ്സുപോലെ